Hoe kwam mozes door de rode zee
Hoe kwam mozes door de rode zee? Duizenden jaren geleden waren de Israëlieten slaven van de Egyptenaren. Toen Mozes en de Israëlieten duizenden jaren geleden eindelijk Egypte verlieten om hun beruchte reis naar hun vaderland te maken, werden zij met vele moeilijkheden geconfronteerd.
Waar stak mozes de rode zee over? De machtige Rode Zee was er één van, en het was vooral dit verhaal, het scheiden van de Rode Zee, dat het beroemd maakte.
In Exodus 14-15 zei God tegen Mozes dat hij de kinderen van Israël naar hun vaderland moest leiden en dat Hij, God, voor hen zou zorgen. God waarschuwde Mozes dat er veel beproevingen en tegenspoed zouden komen.
Toen Mozes en de Israëlieten bij de Rode Zee aankwamen, werd hun situatie nog verergerd door het Egyptische leger. De leider van Egypte, de farao, gebruikte de Israëlieten als slaven om zijn grote piramiden en monumenten te bouwen. Hij stemde er pas mee in hen vrij te laten nadat Egypte een reeks rampen had ondergaan.
Deze plagen bestonden uit sprinkhanen die de oogst vernietigden, kikkers, slangen en zelfs een verschijnsel dat de engel des doods werd genoemd en dat het leven nam van alle eerstgeboren mannen.
De Farao had er genoeg van nadat hij zijn zoon had gedood en stemde toe om de Israëlieten naar Israël te laten terugkeren. Hij zette zijn gedachten onmiddellijk in daden om en zond het grootste deel van zijn leger, zijn strijdwagens en alles wat hij had, tegen de Israëlieten.
Kwam mozes door de rode
Toen de Israëlieten de Rode Zee bereikten, zagen ze de Egyptenaren komen en raakten in paniek. Mozes bad tot God om hen te bevrijden, en God opende de Rode Zee en deelde deze in tweeën, zodat de Israëlieten konden oversteken. Hierover bestaan twee opvattingen.
Eén ervan is dat het precies zo gebeurd is als het verhaal vertelt. De andere is dat het gebeurde in het noorden van Egypte, in de moerassen aan het noordelijke eind van de Nijl of bij de monding van de Nijl.
Dit deel van de Nijl zou een uitdaging zijn geweest voor de strijdwagens, die vast zouden zijn komen te zitten in de modder en het dichte struikgewas.
Het zou een uitstekende plaats zijn geweest voor een Israëlitische hinderlaag, en de onvoorbereide Egyptenaren zouden zware verliezen hebben geleden. Dit zou de eerste kunnen zijn geweest van wat we nu gorillaoorlog noemen.
Welke denkrichting je ook kiest, feit is dat de Israëlieten deze weg zijn gegaan, zoals blijkt uit artefacten en andere archeologische bewijzen die duidelijk zijn opgegraven.
Terugkerend naar het verhaal van de scheiding van de Rode Zee: de Israëlieten waren bang en baden tot God om bevrijding. God bracht duisternis en mogelijk onweer over de Egyptenaren, en vuur en mogelijk bliksem over de Israëlieten.
Toen zei God tegen Mozes dat hij zijn hand naar de zee moest opheffen. De zee ging open en de Israëlieten staken hem over. Nadat de Israëlieten de zee overstaken en aan land gingen, begonnen de Egyptenaren de zee over te steken.
God zei Mozes zijn hand weer op te heffen, de zee overstroomde weer, en de Egyptenaren verdronken. Aan het eind van het verhaal zongen de Israëlieten liederen en loofden God voor hun bevrijding van de Egyptenaren en uit de slavernij.
Er zijn veel verschillende ideeën en stromingen, en verschillende meningen over wat hier gebeurd is. Er zijn echter archeologische bewijzen dat de reis en de overtocht van Egypte naar Israël wel degelijk hebben plaatsgevonden en dat er veel moeilijkheden aan te pas zijn gekomen.
Religie en God speelden duizenden jaren geleden een belangrijke rol in deze reis en tijd. In het huidige onderzoek bevestigt zelfs bijbelcoderingssoftware dat deze reis heeft plaatsgevonden.
Het bevestigt ook dat Mozes, de Tien Geboden, en de wijze waarop de Bijbel aan Mozes werd gecodificeerd of geopenbaard, spoedig een belangrijke invloed op ons allen kunnen hebben nu de mogelijkheid van verdere oorlog in het Midden-Oosten voortduurt.
Uittocht uit Egypte
De vraag wat er in 300 jaar is gebeurd, kan alleen volledig worden beantwoord door de toestand van Egypte sinds de regering van Ramses III te analyseren.
Aangezien de uittocht van de Israëlieten tijdens zijn regering plaatsvond, en als we de verhalen in de Bijbel geloven (en dat doe ik zeker), moet Egypte zijn verwoest.
De tien plagen die in deze periode plaatsvinden, vergiftigen de Nijl (bloed in de Nijl), putten de voedselvoorraad uit (sprinkhanen), verspreiden plagen en ziekten over het land, en doden vele Egyptenaren (engelen van het Pascha).
Denk nu eens aan de gevolgen voor de Egyptische economie wanneer meer dan 2.000.000 tot slaaf gemaakte Israëlieten het land ontvluchten (zie Numeri voor de Israëlitische bevolking in die tijd).
De bevolking van Egypte was in die tijd waarschijnlijk veel kleiner dan tegenwoordig, zodat de invloed van de Israëlieten op de economie veel groter zou zijn geweest.
De Schrift vertelt ons ook dat de Israëlieten in staat waren de Egyptenaren te “plunderen” omdat de Egyptische burgers medelijden met hun benarde toestand hadden en hun “afscheidsgeschenken” van goud en juwelen gaven.
Bovendien werd, zoals reeds gezegd, het Egyptische leger vrijwel weggevaagd toen het in de Rode Zee werd overspoeld.
In het kort: Egypte wordt geteisterd door watertekorten, ziekten en epidemieën, en een groot deel van de bevolking is gestorven; de sterk verminderde beroepsbevolking verzwakt de economie ernstig; het land heeft geen leger.
Hoe kan iemand geloven dat dit land zulke omstandigheden heeft overleefd? Zelfs Egypte is er niet in geslaagd te overleven.
Het verhaal van mozes
Het verhaal van Mozes en de scheiding van de Rode Zee is onverteld. Het is onmogelijk, en Mozes heeft het niet gedaan, dus het hele verhaal is een sprookje.
Daarom moet er niet naar worden geluisterd en mag het op geen enkele manier worden gebruikt om argumenten te ontwikkelen, verhalen te vertellen of les te geven.
Hoewel het nuttig kan zijn verhalen of vertellingen te vertellen om iemand iets te leren of betekenis te geven aan iemands opvoeding, mogen wij onze mensen of kinderen geen verhalen vertellen en ze waar noemen als ze onwaar zijn. Omdat de kinderen dan hun hele leven iets zullen geloven dat verkeerd is.
In plaats daarvan moeten wij de werken van Mozes onderwijzen als een fictief verhaal, niet als een gelijkenis. Degenen die hierop wijzen, zoals ikzelf, moeten niet worden bekritiseerd omdat zij de werkelijkheid verkiezen boven fictie. De meeste religies zijn uiteindelijk bedoeld om de vooruitgang van de mensheid te bevorderen.
Het is verkeerd valse fabels en valse geschiedenis te onderwijzen als we willen dat de mensen vooruitgaan. Godsdiensten die dergelijke beweringen doen, zullen nog eeuwenlang mensen en menselijke beschavingen schaden.
Volgens 5. Volgens Deuteronomium 34:7 was Mozes 120 jaar oud toen hij stierf; volgens Numeri 4:1 was hij dat niet. 33:39, Aaron was 123 jaar oud. Daarom zegt de Bijbel dat Mozes ongeveer drie jaar jonger was dan Aäron.
Deze extreme leeftijden zijn slechts mythen, aangezien bijna alle historici zeggen dat de bijbelse exodus niet heeft plaatsgevonden, hetgeen betekent dat Mozes en Aäron ook slechts mythen zijn.
Mozes uit het water gered
God verhief het water, niet Mozes. Toen zei God tegen Mozes dat hij het volk door de gespleten zee moest leiden, en Mozes deed wat God hem zei.
Mozes heeft het water niet opgeheven. God, die het water schiep, stopte de stroom ervan toen ongeveer een miljoen nakomelingen van zijn verbondspartners Abraham, Izaäk en Jakob de Rode Zee overstaken. Mozes deed wat God hem zei – we lezen.
Hij hief zijn staf op, strekte zijn hand uit over de zee en opende deze, zodat de Israëlieten de zee konden oversteken op het droge. En Ik zal de harten der Egyptenaren verharden, opdat zij hen volgen, en Ik zal heerlijkheid hebben over Farao en over zijn ganse leger, over zijn wagens en over zijn ruiters. Exodus 14:16-28
En de Egyptenaren zullen weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik verheerlijkt zal worden over Farao, zijn wagens en zijn ruiters.
Toen bewoog de engel Gods, die voor het leger van Israël uitging, zich en ging achter hen staan, en de wolkkolom bewoog zich van hen af en hield achter hen stil.
Zij stonden tussen het leger van Egypte en het leger van Israël. En er was een wolk en duisternis. En het maakte de nacht helder; geen van hen kwam de hele nacht in de buurt van de ander.